ایا الزایمر انواع مختلفی دارد؟

بله ... • آلزایمر زودرس اگرچه آلزایمر اغلب برای افراد بالای 65 سال اتفاق میفتد ولی بسیاری از افراد مستعد این بیماری، در سنین 40 تا 50 سالگی به آن دچار می‌شوند. در چنین شرایطی علم پزشکی می‌گوید که آلزایمر زودرس اتفاق افتاده است. آلزایمر زودرس به دلیل اتفاقات روزمره و رویدادهای ناگهانی و آسیب‌زننده‌ای که فشار روحی بالایی برای فرد به همراه داشته‌اند، به وقوع می‌پیوندد. از علائم بارز آن می‌توان به تغییراتی که در حافظه به وجود می‌آید اشاره کرد. فرد با توجه به این‌که بیش از 50 سال سن ندارد، اما موارد ساده‌ای را فراموش می‌کند. حتی ممکن است کلمات را به خاطر نیاورد و برای صحبت کردن به دنبال کلمه‌ای ساده ساعت‌ها به حافظه خود فشار بیاورد. • آلزایمر کشنده آلزایمر کشنده، آلزایمر شدیدی است که سال‌ها گریبان بیمار را گرفته و او را در کام مرگ و ذهن او را در کام فراموشی می‌کشاند. با افزایش سن، مغز انسان نیز همانند سایر اندام‌های او سالخورده و خسته شده و تحلیل می‌رود. آلزایمر کشنده زمانی رخ می‌دهد که بیماری بیشتر مغز را فراگرفته باشد. در چنین مواقعی در علم پزشکی از اصطلاح کوچک شدن مغز استفاده می‌شود؛ زیرا مغز از اندازه طبیعی خود کوچک‌تر شده و حافظه به‌طور کامل مختل شده است. • آلزایمر مرگبار اما آلزایمر مرگبار چیست؟ زمانی که روند آلزایمر با شیب سریعی به سمت زوال مغز می‌رود و شرایط نگهداری بیمار هرروز سخت‌تر و شرایط بدنی و مغزی او هرروز وخیم‌تر می‌شود، آلزایمر مرگبار شده است. زوال مغز با عواقبی همراه است که به‌طور کامل خارج از کنترل فرد بیمار هستند. درواقع او قدرت تفکر را ازدست‌داده و بسیار بیشتر از یک کودک نیازمند مراقب است. آلزایمر در سالمندان همان‌طور که گفته شد، آلزایمر صرفاً به دلیل تحلیل رفتن مغز و پیر شدن آن در دوران کهن‌سالی بروز پیداکرده و گریبان فرد را می‌گیرد. ازاین‌رو آلزایمر در سالمندان بسیار شایع‌تر از بروز این بیماری در جوانان است. اما پیر شدن به این معنا نیست که مغز نیز حتماً پیر شده و فرد را صد درصد به بیماری آلزایمر مبتلا می‌سازد. بسیار دیده‌شده است که افراد سنگ‌انداز با حواسی جمع، از نوه‌های خود مراقبت کرده و از حافظه خود خاطرات بسیار زیادی را دقیق و با جزئیات برای آن‌ها تعریف می‌کنند. پس نمی‌توان گفت که پیری دلیل اصلی ابتلا به این بیماری است، زیرا در این صورت تمام افراد سالمندان جهان باید به فراموشی دچار می‌شدند. این بیماری می‌تواند منشأ ژنتیکی و سابقه خانوادگی نیز داشته باشد. همچنین سبک زندگی فرد در سال‌های جوانی تأثیر بسزایی در بروز این بیماری در روزهای پیری دارد.